Mijn eerste reisverslag
Door: Ikzelf
Blijf op de hoogte en volg Anne
08 September 2014 | Frankrijk, Parijs
ja, ik weet het, ik ben een beetje laat met het opstarten van mijn reisblog aangezien ik hier nu al twaalf dagen ben. Op de 27 augustus (2014) ben ik aangekomen bij de familie in Frankrijk waar ik als au pair voor tien maanden aan de slag ga. Ik was al eerder bij de familie geweest om kennis te maken met de ouders en de kinderen. De kinderen vonden mij toen gelijk al wel leuk, tenminste dat idee had ik.
De eerste paar dagen waren heel intensief omdat ik de hele dag samen was met de moeder van het gezin en de kinderen, omdat de kinderen toen nog vakantie hadden. Ik voelde me niet helemaal goed omdat ik mijn ouders toch wel heel erg miste. Dit gevoel van gemis trekt nu na twaalf dagen langzaam weg.
De dagen waren leuk, intensief en heel leerzaam. Mijn eerste weekend hier was gelijk al heel leuk omdat ik een picknick had voor mensen die, zoals in de beschrijving van het facebookevenemt stond, niemand kennen in Parijs. De picknick verliep heel rustig en het was onwijs gezellig totdat we naar de metro gingen voor een heuze 'metrorave'. NA twee haltes in een overvolle metro ben ik uitgestapt in (voor mijn gevoel) the middle of fucking nowhere. Ik was heel erg in paniek omdat ik niet wist waar ik was, hoe laat het was en hoe ik naar huis moest komen (ja mijn telefoon was leeg en nee ik had geen metrokaart mee, super slim). Gelukkig is dat allemaal goed gekomen en sliep ik heerlijk in mijn eigen bed die nacht. De week die volgde was heel rustig.
Aankomende week gaan de kinderen de hele week weer gewoon naar school dus ik heb tot een uur of vier vrij omdat mijn school (want dat Frans is me toch een partij moeilijk) pas eind september begint.
Ik heb het hier super naar mijn zin, op eigen benen staan voelt geweldig en dan word je ook nog is over negentien dagen achttien jaar!
Jullie horen snel van mij!
De eerste paar dagen waren heel intensief omdat ik de hele dag samen was met de moeder van het gezin en de kinderen, omdat de kinderen toen nog vakantie hadden. Ik voelde me niet helemaal goed omdat ik mijn ouders toch wel heel erg miste. Dit gevoel van gemis trekt nu na twaalf dagen langzaam weg.
De dagen waren leuk, intensief en heel leerzaam. Mijn eerste weekend hier was gelijk al heel leuk omdat ik een picknick had voor mensen die, zoals in de beschrijving van het facebookevenemt stond, niemand kennen in Parijs. De picknick verliep heel rustig en het was onwijs gezellig totdat we naar de metro gingen voor een heuze 'metrorave'. NA twee haltes in een overvolle metro ben ik uitgestapt in (voor mijn gevoel) the middle of fucking nowhere. Ik was heel erg in paniek omdat ik niet wist waar ik was, hoe laat het was en hoe ik naar huis moest komen (ja mijn telefoon was leeg en nee ik had geen metrokaart mee, super slim). Gelukkig is dat allemaal goed gekomen en sliep ik heerlijk in mijn eigen bed die nacht. De week die volgde was heel rustig.
Aankomende week gaan de kinderen de hele week weer gewoon naar school dus ik heb tot een uur of vier vrij omdat mijn school (want dat Frans is me toch een partij moeilijk) pas eind september begint.
Ik heb het hier super naar mijn zin, op eigen benen staan voelt geweldig en dan word je ook nog is over negentien dagen achttien jaar!
Jullie horen snel van mij!
-
08 September 2014 - 20:05
Jasmijn:
ach meisje wat ben ik toch vreselijk trots op je! je bent mijn heldin letterlijk waar, en ik kan niet wachten tot ik je weer is zie!
Groetjes, je beste vriendinnetje -
09 September 2014 - 18:39
Opa:
Anne, ik krijg je blog ,begin te lezen en dan is ie weer weg. Misschien licht het aan het hotel. Ik blijf proberen en anders later thuis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
